'' İnsanlar gelmeleriyle yalnızlıklarını dağıtanları severler,gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara aşık olurlar.''
Özdemir Asaf
Bir dolu umutla gittiğim yedi tepeli şehirden kucak dolusu mutsuzluklar getirdim kendime.
Sevmiyorum şu dengesizlikleri hayatta...kaçmak ,kovalamak ya da adı her neyse...yazık ki her seferinde olan buydu..!
'Can Yücel' in şu dizelerinde saklı aslınde herşey;
..Çok çalıştım
Gitmeye de kalmaya da...
İkisi de aynı acı,ikisi de rezil...
Sevmek
yalnış zamanda bir insanı...
Sevilmek,
güzeldi her deminde hayatın...
...ikisini de yapamadık en sonunda.hep çok 'değerli' kaldık birbirimize.bir dost sıcağının duygusal karmaşaya dönüştüğü anlarda ne yapacağımızı bilemedik hiç..!
Yüzüm, yalnız ve sessiz bir yolcunun ıslanan gözlerinde şimdi.Küçük ve yorgun ellerim.Zamansız gelen sonbahar gibi ömrüm...
Kime neden dertlenilir ki böyle olunca ? yoksa bir sebebi sevmelerin.
...başka bir yerde, başka bir şekilde yazıyorum işte..sen çok uzak bir şehirde;ben bir boşlukta yaşamaya devam ederken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder