Hala yazabiliyorkenn....

Uzun bir aradan sonra , içimden gelen ilk yazım...

Adsız Özlem

Çıkmaz sokakların var senin , bir de sebepsiz gitmelerin

Gündüzlerimiz yok bir de bizim , ortak yalnız gecelerimiz var..

Ses /siz ses aslında biz / iz...

Kum saati kadar kısa geçmişimiz var bir de...

İçine sığdırdığımız hayallerimiz , hayalin içinde hüzünlü yüzlerimiz.

Derin yaralarımız var bizim en çok da , 

Acıtan anılarımız..!

Aynı düşlerimiz , ayrı hayatlarımız var...

Ufacık zaman dilimlerinde yaşadığımız mutlu gülümsemelerimiz var bizim;ardındaki mutsuzluğa değecek.!

Sahildeki bankta yarım kalan cümlelerimiz var bizim çokça

Değme yönetmene taş çıkaran senaryolarımız var bizim , uzun bekleyişler sonrasında...

Küsen yanlarımız , giden günlerimiz , zamansız sözlerimiz var belki...

Her bakışımda ayrı sevdiğim bir adam var benim , adı yok..!

Fakat hiç bir an 'a değişmeyeceğim esrik sevdam var benim..

Etrafımızda var güzel insanlar , mutlu aşklar , belki kelebekler ama ' biz ' yokuz..!

Muhteşem yemekhane ve special mönüler !

Her zaman söylerim 'Ben yaşamak için yemek yemiyorum ; yemek yemek için yaşıyorum abii '  Meşhur sözümü bana yineleten olay tabii ki bugünkü öğle yemeği.

Bugün yemekhanedeki muhteşem üçlü : çorba-ıspanak-makarnaydı.Çorbayı artık sadece bulanık su olarak değiştirdi  harika aşçımız bu yüzden artık çorba içme yasağı uyguluyorum kendime (en azından sadece fabrikada, bu açıdan geçici bi çözüm denilebilir. ) yoksa mazallah bağırsaklarım kuruyacak :=)

Ispanak ; o da yenilebilir aslında ama onda da 'kum ' sendromu oluştu.Eee 200 den fazla kişi çalıştıran harika ! fabrikamızda ne kadar temiz yıkanır ki ıspanak..Yerken ağzınıza gelecek kırt kırt sesi eşliğindeki kuma razı olacaksınız..Bi parça demir alacaz diye içerde harç  oluşturmaya değmez :)  varsın eksik kalsın o demirde.Benim gücüm bana yeter,Temel reis olmayacağım ya...

Makarna ; ne bi sos , ne bi salça abi haşlayıp koyuyorlar önümüze..Hatta haşladıktan sonra yağda bi döndürmüyorlar diye düşünmüştüm ; ama geçen gittim yemekhanede yapım aşaması devam ediyordu bizzat sordum allahtan onu yapıyorlarmış.( Allah razı olsun yaa !)

Durum böyle olunca benim de  yemek kültürümde yeni bir sayfa açıldı.Şöyle ki ,
Çorba zaten içmiyorum , ıspanak açgözlü olduğum için alıyorum ama yemiyorum.Amaç masada çeşit olsun.Elde kalan tek şey makarna..Ehh bembeyaz boş bir makarnayı bugün Ossy nin buluşuyla çiğ salçayla karıştırıp yedik mecburen...Bu kadarını yapacağım da hiç aklıma gelmezdi yani.Öyle çocukken ekmek salça yemişlerden de olmadığım için pek  bi sevmezdim kendilerini..Allahtan kendimi koşullara çabuk alıştırabiliyorum. (Sanırım bu alışkanlığımda üniversitedeyken evde kalmış üç günlük yemeği bile yemişliğimden geliyor :)

Sonuç olarak çorba-ıspanak-makarna üçlüsü , makarna-salça-ayran üçlüsüne dönüştürüldü ve mideye indirildi.

Ben artık kendimi düşünmekten vazgeçtimde ; zavallı Ossy'ciğime işe alındıktan sonra şartlar ve çalışma koşulları hakkında bilgi verirken 'yemekhanemizde açık büfedir.' demiş bizim patron.Ben şimdiye kadar ( ki ikimizinde bir yılı geçti burada işe başladığımız,hatta aynı gün başladık ) 'kuru' dan başka açık  büfe olan bir yemek görmedim.Demek ki neymiş ; birşeyi abartıp sallayacaksak destekli sallamamız gerekiyormuş.Çünkü gün olur o söylediklerin bir gün karşına çıkar.O zamanda bizim patron gibi 'siz evinizde ne yiyiyorsunuz ' gibi saçmasapan bi cümle kurarsınız ve millet bi tarafıyla güler size..

İçimizdeki Neden-Sonuç ilişkileri...

Neden hep çok güldüğünde  illa ki 'kötü bir şey gelecek başıma ' diye düşünür insan ...İçten bir kahkahanın kime ne zararı olabilir ki...Oysa ki gülmek içimizdeki manevi boşluğu doldurduğu surette mutlu ederdi bizi...

Neden hep aşkta kaçan kovalanır ki.? Oysa çocukken sevdiğimiz bir oyundu kovalamak ve o zaman yaptığımız bir eylemdi kaçmak...

Neden ihtiyacı olduğunda dostlarını yanında bulamaz insan ? Neden hep ağlarken yalnızdır mesela ? Oysa ağlamak bir dost omzunda olduğunda ağlamak olmalıydı...

Neden bütün hüzünler üstüste gelir karanlık gecelerde ? Yoksa  ayrı gecelerde gelip bizi hergün hergün üzmemek için mi ...Oysa hüzün tüm iyiliklere kapalıdır...

Neden kaybetmekten korkar insan ? Oysa giden hiç düşünmez kaybettiğini ; kalan kime dertlenir ki ....

Neden bazı insanlar sadece boşlukları doldurmak için vardır ? Oysa kişi,'insan ' olduğu için değerlidir zaten ; boşlukları doldurduğu için değil....

Neden sevmeye geç kalır hep insan ? Oysa sevmeler uzun zamanların işidir...

Neden 'seni seviyorum ' kelimesi anlamını tam olarak ifade ettiğinde kullanılmazda; hep bir anlık boşlukta telaffuz edilir.? Oysa hiçbir sevme ucuz değildir...

Neden geçmiş hatırlandığında acı verir ? Oysa mutlu anılar da bir hayli mevcuttur giden günlerde....Oysa güzel bir Ahmet Kaya şarkısıdır ; Çok uzakta öyle bir yer var , o yerlerde mutluluklar var...

Neden yeni yıl bize mutluluk getirsin isteriz ve neden hep o istediğimiz mutluluğu bir türlü yakalayamayız ?  Oysa mutluluğun rengi kırmızıydı ; her yeni yılda bir türlü göremediğimiz...

Neden gidersin ve aniden geri dönersin ?

Neden hayat hep dengesizliklerle doludur ?

Neden  hep şarkılar seni söyler ?

Kutlanası mutlu yıllar

2010 yılını ufak bi trafik kazasıyla atlatarak kapattım.Başımdan geçen malzemelik olayların en kralı olarak hafızama kazıyorum bu olayı..Ayrıca çarpıp kaçan o siyah arabayı da hergün lanetliyorum...İşin ilginç yanı olay olduktan sonra herkesin ilk tepkisinin 'görmedin mi ? ' olması...yaa tamam gözlük takıyorum ama koskoca arabayı görmeyecek kadar da kör değilim canım.Resmen adam durmadı ben ne yapayım..Sevenim çokmuş anladım sordukları sorularla ;

1-arabanın markası neydi ?
2-arabaya birşey oldu mu ?
3-etrafta gören oldu mu ?

yaw biri de 'bir yerine bişey oldu mu ? ' diye sorsaydı be.. ( soranları tenzih ediyorum tabii ki )   onlar her düştüğümde beni tutacak dostlar olarak kalacaklar  aklımda :)))

2010 un son ilginç olayı da tabii ki yılbaşını ne şekilde geçirdiğim oldu...Ossy nin ani kararıyla yılbaşını değişik bi şekilde geçirdik..Değişik demek içinde biraz düşünmek gerek aslında..Tabii ki Sakarya da geçirilen bi yılbaşında Paradox, Paradise ve şimdi saymadığım birçok sevdiğim arkadaşımı bulmak imkansız olduğu için buna da şükür :)) demeli..Dağın başında bir yerde olsakta, soğuktan donup arabanın içinde iki saat kadar otursakta, eve gitmek isteyipte gidemesekte,Ossy le bir daha asla bir iş yapmamaya karar versemde sonlara doğru iyileşti tüm koşullar :))  yanımdakilerden birkaç dakikalığına sıyrılıp biramı yudumlarken orada olmasını istediklerimi düşünmek bile güzeldi...2010 dan 2011 e geçişimizde bizden birşeyle oldu ve havaifişek  gösterisiyle bitti...

Mutlu yıllar...

Miyop + Astigmat biriyle tanışırken dikkat ediniz; çünkü sizi farklı suretlerde görebilirler :)

7,5 numara miyopsanız ve üstüne bir miktar astigmatınız varsa işiniz çok zor.Taktığınız gözlük sizi görenlerde 'entel biri ' diye fısıldaşmalara sebep olacaktır.Fakat külliyen yalandır. Tamamen halk arasında kalıplaşmış bir önyargıdan ibarettir efendim.

Ne gözlükler gördüm içinde enteller yok , ne enteller gördüm gözünde gözlük yok :))

Şu görme problemim hayatımın her anında başıma işler açmaya devam ediyor.Halbuki 17 yıldır beraberiz ,niye hala bunu bana yapıyorsun bre gözlüklerim.Servisten indikten sonra bi dolu iş geldi başıma.İlk önce yolda deli sandığım adam yüzünden yolumu değiştirdim.( deli sandığım diyorum bu gözlüklerle uzaktan öyle anlaşılıyordu.belki de deli değildir ! ) Tabii yolumu değiştirmekle iş bitmedi, mecburen arabaya binmem gerekti.Başka yol yok çünkü eve giden; işin kötüsü geçen belediyenin saatini de bilmiyorum.Neyse beklediğim yere baktım bir belediye otobüsü geldi.Ehh deli korkusu da üç buçuk attırıyor.Atladım otobüse anında ( ne bileyim yanlış otobüse bindiğimi)  Zor bela parayı çantamdan çıkardım.Bu sırada yağmur yağdığı için gözlüklerimde otobüse binince buhar yaptı.Herşeye rağmen tıklım tıklım da olsa güvenli bi yerde eve gideceğim diye mutluydum :)

....derken otobüs farklı bir tarafa dönünce tüm hayallerim yıkıldı ve otobüsle birlikte sola saptı :))  hee bu arada birde en önde ayaktayım otobüste şoför bi ara ani fren yaptı az daha gözlüklerim ve ben ön camla bütünleşiyorduk.O refleksle şoför bile beni tutmaya çalıştı.Neyse tabii yanlış arabaya bindiğimi çaktırmayacağım yaa (koskoca kızım sonuçta :)   ben burada ineyim dedim şoföre..Sonrası tabanway gidilen ve sırılsıklam olunan bir dönüş yolu...

Küçük pencerelerinden seyre dalar bir menekşe

Paradox...
Bu yazımda seni paylaşmak istedim nedense....( neden belli gerçi, askerdesin yaa :) 
......yaw ben senin bırak askere gitmek; okulu bitireceğine bile inanmıyordum..Demek ki yollar ayrılınca tahminlerde pek bi isabetsiz oluyor.

Bugünlerde eskileri çok hatırlayıp çok özlüyorum.Sizedir dostlarım bu dizeler :
 ''Bir bar çıkışı şarkı söyleyen çocuklarda aramalı mutluluğu..mutsuz olan ama hep mutlu görünen çocuklarda.!! yine bulurlar mutluluğu sokakları inleten sesleriyle bir gecede...Çünkü içiçe geçmiştir çakırkeyif düşlerde,tıpkı kolları gibi......
Artık gözyaşları aldı neşeli şarkıların yerini...Ama yinede mutlu olmaya çalışıyorlar içlerinde bin hüzünle..Belki de bir tebessümle bekliyorlar o günleri tekrar gelir diye..!! ''

bu birkaç dizeyi okul bittiğinde boşluğa düştüğümüz zamanlardan birinde Paradiseciğim ile karalamıştık.... Hüzünlendirse de hatırlamak iyi oldu.

........Evci izni bile çıkarmışsın oğlum..Seninki de askerlik mi ? orada bile dört ayak üstüne düştün şerefsiz...Sevgili Paradox'un evci izninden kışlasına gitmeden attığı mesajda eskileri yad etmeme sebep oldu...

' Yılgın bir kuş son birkaç birasını yudumlayıp kışlasına kapanır...güneş utancından kızarır,hava solar ; ama muhsin der ki YAŞAMAK GÜZEL ŞEY...'    demişti mesajında...

Çaldılar lan 6 ayını harbiden..Kadınların yalnız kaldı Kont muhsinus...Olsun makilerin orada kadınlarına anlatacağın askerlik anıların olacak :)

Bende küçük pencerelerimden seyreder olacağım :))

....ve sana yakışır bir sonla yazımı bitiriyorum..Sen gidersin adın kalır ; dostlar seni hatırlar hep....!

yeni listem için efenim :)

Evet günlerden sonra bloguma şarkı listesi yapabildim sonunda.Biraz şekilsiz oldu ama onu da ilerde düzeltirim :) zaten işyerindede uğraşamadım.Patronum sağolsun sürekli Çine gititğinden ve etrafta bir Çinlimiz bulunduğundan kelli o bize benzeyecekken bizimkiler ona benzedi; ve buna bağlı olarak yeni bir çin politikası denemeye başladı.Şöyle ki; patron internet kullanımına ambargo koydu.Sanırım bu yeni yasayla birlkte bilişim suçlarımızı engelleyecek :)

....Her neyse bu aralar canım sıkkın..Biricik dostum Paradise çalışmaya başladı onunla da pek sık görüşemiyoruz zaten.Bi de bir güzin ablalıktır gidiyor bende bu aralar..Canı sıkılan  benim odaya gelip stres atıyor..
Kendimi saray soytarı, dert anası , dost kazığı falan zannettim resmen..ulan ben pek öyle 'aman anlatayımda bu kız kesin beni teselli eder' modunda olan biri de değilim aslında..nasıl oluyor da bana anlatmaya geliyorlar anlamış değilim.Ehhh hal böyle olunca dertsiz tasasız biri ilan ettim kendimi..(onlar anlattı ben rahatladım :))

'giden ' le de bu ara pek sık görüşüyoruz..hayır ola inşallah...bir depreşip bir kaybolan ruh hallerini hala çözebilmiş değilim çünkü...

* Listeyi yapmam için yol gösteren arkadaşa da teşekkürü bir borç bilirim :)